Ulan

Maulan na naman. Gusto ko ang ulan. Lalo na kung ako ay nasa bahay lamang. Dyahe kasi pag may lakad. Aberya. Kumukupad lahat sa pag-usad sa mga lansangan. At minsan pa, kapag napalakas o napatagal ang pagbuhos, bumabaha.

Masarap humilata kapag umuulan. Hindi ko maintindihan ngunit hatid nito ay katamaran sa aking katawan. Oo, alam kong likas akong tamad na nilalang pero ibang klase talagang katamaran ang dulot sa akin ng ulan.

Gusto ko ang tunog ng ulan. Masarap ito sa aking pandinig. Mas malakas, mas magandang pakinggan. Sa aking tenga, ang buhos ng ulan ay tila isang masigabong palakpakan.

Gusto ko din ang amoy ng ulan. Yung kakaibang simoy ng singaw ng lupa kapag nabasa na ng tubig ulan. Yung tinatawag nilang amoy 'alimuong'. Maraming may ayaw. Pero gustong-gusto ko ito. Sabi ng ilan, masama daw na nalalanghap ito. Dulot daw nito ay pagkakasakit. Sipon. Ubo. Sakit ng ulo. Trangkaso. Etcetera. Sabi naman ng iba, maganda daw ang epekto nito sa katawan at nakagagamot ng iba't ibang klase ng karamdaman. Eh, ano ba talaga? Ay, ewan. Nakasasama man o hindi, ito'y hindi ko pagsasawaan.

Madalas nagkalat ang mga batang naliligo sa ulan. Pero bakit ganon? Kapag hindi ka na bata at nakita kang naliligo sa ulan, hindi na magandang tignan. Pag-iisipan ka na may sayad, o di kaya ay naputulan ng tubig sa inyong kabahayan kaya sinamantala ang buhos ng ulan. Ay, ewan. Pero kung ako ang tatanungin, gusto ko uli itong maranasan.

Meron akong ala-ala noong aking kabataan. Kasama ko ang aking mga kababata at maingay kaming nagtatampisaw, naliligo, naglalaro sa ulan. Kailan nga ba ako huling naligo sa ulan? Hindi ko na matandaan. >.<